Beschrijving

This post is also available in: English

In 1850 vroegen Victor Driessens, van het Antwerpse theatergezelschap De Dageraed en Jan Tillemans van De Scheldegalm een subsidie aan bij het Franstalige Antwerpse stadsbestuur. Toenmalig Antwerps burgemeester Jean-François Loos wilde enkel op deze aanvraag ingaan indien beiden samen één gezelschap vormden dat met een vaste regelmaat voorstellingen kon geven. Drie jaar later kwam er inderdaad een nieuwe, gezamenlijke aanvraag van De Dageraed en De Scheldegalm. Het stadsbestuur kende dit nieuwe gezelschap, dat zich Nationael Tooneel noemde, een subsidie toe van 8000 Belgische frank. Het Nationael Tooneel werd het eerste gesubsidieerde Nederlandstalige theatergezelschap in Vlaanderen. Zijn opvoeringen hield dit gezelschap in het Théâtre des Variétés, op de hoek van de Maarschalk Gérard- en de Schermersstraat. Op 6 oktober 1853 trad men voor de eerste maal op met het stuk De Dronkaerd van Pieter Frans van Kerckhoven. De belangrijkste acteurs waren Victor Driessens, Catharina Beersmans, Felix van de Sande, Frans van Doeselaer, Napoleon Destanberg, Jef Dierckx en Julie Verstraete-Lacquet.

Het Théâtre des Variétés in de Schermerstraat was oorspronkelijk slechts als noodschouwburg gebouwd, en was dus geen duurzaam gebouw. Al snel gingen stemmen op voor de bouw van een eigen stadsschouwburg voor het Nationael Tooneel, zoals de Bourla reeds bestond voor het Théâtre Royal Français. In de jaren zestig kwam de Vlaamsgezinde Meetingpartij aan de macht in Antwerpen. In 1866 (toenmalig directeur was Eloy Lemaire) besloot het Stadsbestuur tot de bouw van een Vlaamse schouwburg aan de Kipdorpbrug. Het gebouw zou in 1874 in gebruik worden genomen en bij deze gelegenheid nam het Nationael Tooneel de naam van zijn nieuwe thuishaven aan: Nederlandsche Schouwburg. Het gezelschap kwam in de loop der jaren echter meer dan eens in aanvaring met het Antwerpse stadsbestuur. Dit was niet tevreden over het niveau en vooral de aard van het repertoire. Waar het stadsbestuur theater wilde zien dat volksverheffend was en paste binnen de burgerlijke deugdzaamheidsethiek, programmeerde het bestuur van het gezelschap vooral de populaire melodrama’s, vaak vertaald uit het Frans. In 1903 werd het 50-jarig bestaan gevierd, en kreeg het gezelschap de titel ‘Koninklijk’. Het ging vanaf nu door het leven als Koninklijke Nederlandse Schouwburg.

In 1906 kwam er een einde aan de directie van Frans van Doeselaer, die al van 1882 directeur was. August de Lattin en Frans van Laer namen het roer over. Langzaam maar zeker veranderde het repertoire. Onder de directie van Louis Bertrijn en Adriaan van der Horst (1912-1914) verschenen onder andere Ibsen en Shaw in het repertoire. Tijdens de Eerste Wereldoorlog beleefde het gezelschap een moeilijke periode en vluchtten veel artiesten naar Nederland. Het duurde tot 1922 vooraleer het gezelschap de moeilijkheden goed en wel te boven kwam. In dat jaar werd Jan Oscar De Gruyter directeur. Niet zonder moeilijkheden slaagde hij erin de opvattingen van Stanislavski doorgang te doen krijgen in het gezelschap, nooit was het repertoire zo hoogstaand. In 1929 verliet het gezelschap de schouwburg aan de Kipdorpbrug, en verhuisde het naar de Bourla.

Vrij naar: https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninklijke_Nederlandse_Schouwburg_(Antwerpen)

Joseph Byron werd geboren in Engeland in januari 1847. Hij kwam uit een geslacht van fotografen. Hij kreeg hij een commissie om de werkomstandigheden in de Engelse kolenmijnen fotografisch vast te leggen. In 1888 emigreerde hij naar de verenigde staten waar hij een commerciële fotostudio opende in Manhattan, hij legde zich vooral toe op de fotografie van Broadway shows en andere theater producties. Joseph Byron overleed op 28 mei 1923 in Manhattan.

Vrij naar : https://en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Byron