Beschrijving

This post is also available in: English

Giovanni Buonaventura Genelli (28 september 1798 – 13 november 1868) was een Duitse schilder. Genelli werd geboren in Berlijn in 1798, de zoon van Janus Genelli, een schilder wiens landschappen nog steeds worden bewaard in het Schloss in Berlijn; en kleinzoon van Joseph Genelli, een Romeinse borduurster in dienst van een school voor wandtapijten van Frederik de Grote. Drie ooms waren architect, schilder, prentkunstenaar en porseleinontwerper, en Bonaventura’s zoon Camillo (1840-1867) was een schilder. Bonaventura wordt vooral herinnerd vanwege zijn neoklassieke tekeningen en prints in een omtrekstijl die enigszins lijkt op die van John Flaxman. Buonaventura Genelli volgde eerst lessen van zijn vader en werd vervolgens student aan de Pruisische Academie voor de Kunsten. Na zijn tijd in de wacht te hebben doorgebracht, ging hij met een stipendium naar Rome, waar hij tien jaar woonde, als vriend en assistent van Joseph Anton Koch, de landschapschilder, een collega van de beeldhouwer Ernst Hähnel (1811–1891), Reinhart, Overbeck en Führich, die allemaal naam hebben gemaakt in de kunst. In 1830 kreeg hij de opdracht van Dr. Härtel om een ​​villa in Leipzig met fresco’s te versieren, maar ruzie met deze beschermheer trok hij zich terug naar München, waar hij aanvankelijk een karig levensonderhoud verdiende, hoewel hij er uiteindelijk in slaagde om een ​​reputatie als illustratief en figuur te verwerven tekenaar. In 1859 werd hij benoemd tot professor in Weimar, waar hij stierf in 1868. Genelli schilderde enkele foto’s, en het is zeer zeldzaam om zijn doeken in openbare galerijen te vinden, maar daar in 1911 waren zes van zijn composities in olie in de Schack-collectie in München. Deze en vele aquarellen, evenals ontwerpen voor gravures en litho’s, onthullen een kunstenaar met een aanzienlijke macht – wiens ideaal was de antieke, maar die ook gefascineerd was door de werken van Michelangelo. Hoewel een Duitser van geboorte was, was zijn geest anders dan die van Overbeck of Führich, wiens kunst deed denken aan de oude meesters van hun eigen land. Hij leek terug te grijpen naar het land van zijn vaders en poogde de tradities van de Italiaanse Renaissance te doen herleven. Zijn composities zijn subtiel van gedachte en krachtig geconcipieerd. Ze zijn meestal mythologisch, maar vol van materie, energiek en vurig in uitvoering en bijna altijd gekenmerkt door gedurfde effecten van verkorting. Onder invloed van beperkte middelen lijkt de kunstenaar vaak uit verbeelding te putten in plaats van uit het leven, en veel van zijn anatomie van spieren is bijgevolg conventioneel en vals. Maar toch verdient Genelli zijn reputatie als een gedurfde en fantasierijke kunstenaar, en zijn naam verdient het om herinnerd te worden voorbij de nauwe grenzen van de vroege scholen van München en Weimar.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Bonaventura_Genelli

Carl Wilhelm Hübner (geboren 17 juni 1814 Königsberg, † 5 december 1879 in Düsseldorf) was een Duitse genre en landschapsschilder van romantiek en realisme. Hübner ontving zijn eerste artistieke opleiding van professor Johann Eduard Wolff in zijn geboorteplaats. Door zijn promotie werd Hübner in 1837 op 23-jarige leeftijd toegelaten aan de kunstacademie van Düsseldorf. Hij bleef daar tot 1841, waar hij een leerling was van Wilhelm von Schadow en de zoon van Carl Ferdinand. Hübner wordt beschouwd als een vertegenwoordiger van de Düsseldorf School of Painting. Vanaf 1841 runde hij zijn eigen studio. De voornaamste werken van Hübner zijn olie schilderijen met scènes uit het dagelijks leven, vooral scenes van menselijke en sociale conflicten. Zijn focus was vaak “de andere kant”, van de samenleving, zoals het leven van dieven, smokkelaars of stropers. Een bekend werk is het schilderij De Schlesischen Weber, waarbij hij onder de indruk van de sociaal economische situatie van de wevers, probeerde de menselijke kant van hun bestaan weer te geven.  Het schilderij werd in 1844 getoond met een groot publiek in Keulen, Berlijn, Halberstadt en andere Duitse plaatsen. Het is verwant in stijl en verklaring aan Wilhelm Kleinenbroich’s schilderij die Mahl- und Schlachtsteuer. Vanwege de maatschappijkritische kant van de Schlesischen Weber beschuldigde een deel van de kunstkritiek hem van goedkoop populisme. In 1847 ondernam Hübner een uitgebreide studiereis door de Verenigde Staten. Zijn schetsen, die werden gemaakt, vormden de basis van veel van zijn schilderijen na zijn terugkeer. Op 6 augustus 1848 Hübner was een van de oprichters van het ondersteuning fonds, Kunstler Malkasten en was ook enige tijd de voorzitter daarvan. Ook maakte hij deel uit van het bestuur van de Düsseldorfse kunstenaars voor wederzijdse steun en hulp. Carl Hübner bracht hulde aan de tijdgeest door zijn immense creativiteit, maar zijn schilderijen misten het ‘academische gevoel’ in de ogen van zijn tijdgenoten. Hij werd beschuldigd van “realisme” in de zin dat hij gewoonlijk afstand deed van de sentimentalisme en idealisering van de gebeurtenissen die afgebeelde in zijn schilderijen.  Precies om deze reden werd Hübner door de latere kritiek, met name ook in de kunstwetenschappelijke waardering van de jaren zeventig, gezien als een “Duitse Courbet”.

Bron: https://de.wikipedia.org/wiki/Carl_Wilhelm_H%C3%BCbner

Adolph Moritz Kretzschmar, werd geboren op 25 juni 1828 in Dresden. Hij was een houtgraveur die zijn opleiding aanvankelijk had gekregen bij E. Kretschmar en later bij Hugo Bürkner. Hij overleed op 1 november 1866 in Dresden.