Charlotte bij het graf van Werther

125,00

In een rond gezichtsveld en voor treurwilgen en andere bomen links staat Charlotte met mantel en hoed, met een boek in haar handen, kijkend naar Werthers graf rechts. Deze is afgebeeld als een antieke versierde urn met het opschrift “Werter” op een hoge sokkel. Onder de prent staat de naam van de uitgever vermeld als F.P. Cook en de datum, van publicatie als 1792. De afbeelding is een inverse van de eerder gepubliceerde prent door John Raphael Smith. De afbeelding heeft een diameter van 22cm. het blad is 40×30 cm. De prent verkeert in uitstekende staat.

1 op voorraad

Beschrijving

This post is also available in: English

Die Leiden des jungen Werthers (NL: Het lijden van de jonge Werther; gezien het Duitse meervoud eigenlijk ‘De kwellingen’) is een briefroman van Goethe. Het boek, uitgegeven in 1774, was Goethes eerste roman. Het maakte hem meteen tot een van de meest gevierde schrijvers van Duitsland. Geen enkel ander boek van Goethe werd zo graag door zijn tijdgenoten gelezen, en zijn levenslange roem en rijkdom was ermee verzekerd. Het is een typisch product van de Sturm und Drang-periode. De protagonist, Werther, laat zich in zijn handelen volledig door zijn gevoelens leiden, en dit leidt onder meer tot de tragische afloop van het verhaal. Het boek bracht een golf van zelfmoorden teweeg. Het grootste deel van het verhaal wordt verteld aan de hand van brieven die Werther schrijft aan zijn vriend Wilhelm. In deze brieven geeft Werther een intieme weergave van zijn verblijf in de stad Wahlheim (gebaseerd op de stad Garbenheim). Werther ontmoet daar Lotte en is op slag verliefd Lotte zorgt voor haar broertjes en zusjes sinds de dood van haar moeder. Zij is verloofd met Albert, die 11 jaar ouder is. Ondanks het verdriet dat deze verloving bij Werther veroorzaakt, wordt hij goede vrienden met Lotte en Albert. Zijn pijn wordt op een gegeven moment echter zo groot dat hij Wahlheim verlaat en naar Weimar vertrekt. Wanneer hij terugkeert naar Wahlheim wordt zijn lijden nog groter, vooral vanwege het huwelijk tussen Lotte en Albert. Iedere dag wordt een marteling in de wetenschap dat Lotte zijn liefde nooit kan beantwoorden. Uit medelijden met haar vriend en uit respect voor haar man zegt Lotte tegen Werther dat hij haar niet meer zo vaak op moet zoeken: hij kan op kerstavond (vier dagen later) weer komen, niet eerder. Hij bezoekt haar toch eerder, maar voor één laatste keer. Beiden worden erg emotioneel als Werther een stuk uit Ossian citeert. Werther beseft dat een van hen (Werther, Lotte of Albert) moet sterven om verder verdriet te voorkomen. Hij is niet in staat om iemand anders pijn te doen, laat staan serieus aan moord te denken, dus ziet hij maar één mogelijkheid: zelfmoord. Nadat hij een afscheidsbrief heeft geschreven, die gevonden moet worden na zijn zelfdoding, schrijft hij een brief aan Albert met de vraag of hij twee pistolen kan lenen, onder het voorwendsel dat hij een reis gaat maken. Lotte leest de brief met grote emotie en stuurt de pistolen. Werther schiet zichzelf door het hoofd maar sterft pas 12 uur later. Hij wordt begraven onder een boom die regelmatig wordt genoemd in zijn brieven. Hij krijgt geen christelijke begrafenis omdat hij suïcide heeft gepleegd en Albert en Lotte wonen zijn begrafenis ook niet bij.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Die_Leiden_des_jungen_Werthers