Christus aan het kruis naar Murillo
€100,00
Christus aan het kruis; een vrouw omhelst zijn voeten, en twee vrouwen staan te staren naar hem van rechts naar Bartolomé Esteban Murillo. Mezzotint door Jonathan Spilsbury, uit de Houghton Gallery gepubliceerd in 1778 door John Boydell in Londen. De afbeelding is 28x 17,5 cm groot, het vel is 49,5 x 33 cm, de prent is in goede staat.
1 op voorraad
Beschrijving
This post is also available in: English
Bartolomé Esteban Murillo (eind 1617, gedoopt op 1 januari 1618 – 3 april 1682) was een Spaanse barokschilder. Hoewel hij het meest bekend is om zijn religieuze werken, produceerde Murillo ook een aanzienlijk aantal schilderijen van hedendaagse vrouwen en kinderen. Deze levendige, realistische portretten van bloemenmeisjes, straatjongens en bedelaars vormen een uitgebreid en aantrekkelijk verslag van het dagelijks leven van zijn tijd. Murillo werd geboren in Gaspar Esteban en María Pérez. Hij is misschien geboren in Sevilla of in Pilas, een kleinere Andalusische stad. Het is duidelijk dat hij in 1618 in Sevilla werd gedoopt, de jongste zoon in een gezin van veertien. Zijn vader was kapper en chirurg. Nadat zijn ouders in 1627 en 1628 stierven, werd hij geadopteerd door de echtgenoot van zijn zuster, Juan Agustín Lagares. Murillo gebruikte zelden de achternaam van zijn vader en nam in plaats daarvan de achternaam van zijn grootmoeder aan moeders kant, Elvira Murillo. Murillo begon zijn kunststudies in Sevilla onder Juan del Castillo, een familielid van zijn moeder (Murillo’s oom, Antonio Pérez, was ook schilder). Zijn eerste werken werden beïnvloed door Zurbarán, Jusepe de Ribera en Alonzo Cano en hij deelde hun sterk realistische benadering. Het grote commerciële belang van Sevilla op dat moment zorgde ervoor dat hij onderhevig was aan artistieke invloeden uit andere regio’s. Hij raakte vertrouwd met de Vlaamse schilderkunst en de ‘Verhandeling over heilige beelden’ van Molanus (Ian van der Meulen of Molano). Naarmate zijn schilderkunst zich ontwikkelde, evolueerden zijn belangrijkere werken naar de gepolijste stijl die paste bij de burgerlijke en aristocratische smaken van die tijd, vooral zijn Rooms-katholieke religieuze werken. In 1642, op 26-jarige leeftijd, verhuisde hij naar Madrid, waar hij hoogst waarschijnlijk bekend raakte met het werk van Velázquez, en waar hij het werk van Venetiaanse en Vlaamse meesters in de koninklijke collecties zou hebben gezien; de rijke kleuren en zacht gemodelleerde vormen van zijn latere werk suggereren deze invloeden. In 1645 keerde hij terug naar Sevilla en trouwde met Beatriz Cabrera y Villalobos, met wie hij uiteindelijk elf kinderen kreeg. In dat jaar schilderde hij elf doeken voor het klooster van St. Francisco el Grande in Sevilla. Deze werken met de wonderen van de Franciscaner heiligen variëren tussen de Zurbaránesque tenebrisme van de extase van St. Franciscus en een zacht lichtgevende stijl (zoals in Dood van St Clara) die typerend werd voor het volwassen werk van Murillo. De karakteristieke elementen van Murillo’s werk zijn al duidelijk: de elegantie en schoonheid van de vrouwelijke figuren en de engelen, het realisme van de stillevens en de fusie van de werkelijkheid met de spirituele wereld, die buitengewoon goed ontwikkeld is in sommige composities .” Ook voltooid c. 1645 is het eerste van Murillo’s vele schilderijen van kinderen, The Jonge bedelaar (Musée du Louvre), waarin de invloed van Velázquez duidelijk is. Na de voltooiing van een schilderijen voor de Kathedraal van Sevilla, begon hij zich te specialiseren in de thema’s die hem zijn grootste successen brachten: de Maagd en het Kind en de Onbevlekte Ontvangenis. Na een nieuwe periode in Madrid, van 1658 tot 1660, keerde hij terug naar Sevilla. Hier was hij een van de oprichters van de Academia de Bellas Artes (Academie van Beeldende Kunsten), en deelde hij zijn richting, in 1660, met de architect Francisco Herrera de Jonge. Dit was zijn periode van grootste activiteit, en hij ontving talrijke belangrijke opdrachten, waaronder de altaarstukken voor het Augustijner klooster, de schilderijen voor Santa María la Blanca (voltooid in 1665) en anderen. Hij stierf in 1682 op 64-jarige leeftijd in Sevilla.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Bartolom%C3%A9_Esteban_Murillo
Jonathan Spilsbury (1737?-1812) was een Engelse graveur, de broer van John Spilsbury, met wie hij soms verward werd, en vader van Maria Spilsbury. Spilsbury beoefende voornamelijk mezzotint en produceerde tussen 1759 en 1789 veel platen, voornamelijk portretten. Hij graveerde ook onderwerpen naar Murillo, Rembrandt, Rubens, Metzu, Angelica Kauffman en anderen. Voor zijn prent van Miss Jacob ontving Spilsbury in 1761 een premie van de Society of Arts en voor die van de graaf van Carlisle nog een 1763. Hij exposeerde originele portretten en bijbelse composities met de Society of Artists of Great Britain in 1763, 1770 en 1771, en aan de Royal Academy van 1776 tot 1784. Hij droeg een foto van The Widow of Zarepta bij aan de British Institution in 1807 .