Beschrijving

This post is also available in: English

Gerard ter Borch II, genoemd de Jonge (Zwolle, december 1617 – Deventer, 8 december 1681), ook bekend onder de naam Gerard Terborch, was een Nederlands kunstschilder. Hij is vooral bekend door zijn kleine en galante genrestukken, maar schilderde ook portretten. Over zijn leven is meer bekend dan van menig ander schilder uit de 17e eeuw. Gerard werd in geboren in een zeer gegoede Zwolse familie. Gerard ter Borch leerde het schildersvak van zijn vader, Gerard ter Borch de Oude, een hoge ambtenaar, maar ook een amateur-kunstschilder. Drie van zijn dertien kinderen leerde hij schilderen en tekenen: Gerard uit zijn eerste huwelijk en Gesina en Moses uit zijn derde huwelijk. Zijn dochter Gesina ter Borch (geboren in 1631) legde in haar albums talrijke familiegebeurtenissen vast; zijn zoon Moses (geboren in 1645) was eveneens een getalenteerd schilder, maar nam in 1667 dienst op de vloot en stierf bij de tocht naar Chatham onder Michiel de Ruyter.Gerard doorliep zijn leertijd in twee jaar en werd in 1635 meester in het Haarlemse gilde. Uit dit jaar stamt ook zijn eerste gedateerde schilderij. In 1635 trok hij naar Engeland en bracht in Londen een bezoek aan zijn oom Robert van Voerst, die graveur was. In 1640 kwam hij terug in Holland, waar hij tot 1645 in Amsterdam en Haarlem werkzaam was. Hij moet dan al naam gemaakt hebben als portretschilder. Hij legde zich toe op portretten ten voeten uit op klein formaat. In 1646 vergezelde hij de machtige, Amsterdamse burgemeester en diplomaat Adriaen Pauw naar Münster en schilderde een van zijn beroemdste stukken: De bezwering van de vrede van Münster, 15 mei 1648, de vredesconferentie tussen Holland en Spanje. Vanaf 1648 was hij werkzaam in Haarlem, Deventer, ’s Gravenhage, Zwolle en Kampen. Hij schilderde er voorstellingen uit het dagelijkse leven, zoals De Spinster, zinnebeeld van huiselijke deugd. Maar hij schilderde ook, vermoedelijk tegen 1654 een Paardenstal, waarin een man een paard roskamt en een vrouw de stal binnenkomt.Vanaf omstreeks 1654 kwam Ter Borch tot volle ontplooiing. Hij trouwde op 14 februari 1654 met Gertruijdt Mattijsem en vestigde zich in Deventer. In 1655 verwierf hij het burgerrecht van de stad. In Deventer was geen gilde. Hij maakte een groot aantal schilderijen: portretten en voorstellingen uit het dagelijkse leven van de gegoede burgerij. Dit bracht hem grote vermaardheid. Een voorbeeld is De brief. Rond 1660 maakte hij zijn ‘gaafste interieurstukken’. In 1672 bezocht prins Willem III van Oranje Deventer en Ter Borch schilderde zijn portret. Het schilderij moest worden verborgen, omdat de stad zich kort daarop, tijdens de Tweede Münsterse Oorlog, overgaf aan Keulen en Münster. Ter Borch stierf op 8 december 1681 in Deventer. Ter Borch ligt op eigen verzoek echter begraven in de Grote of Sint-Michaëlskerk in Zwolle.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard_ter_Borch_(II)

William Baillie (1723-1810), vaak bekend als “Captain William Baillie”, was een Ierse graficus. Baillie werd geboren in Kilbride, County Carlow, op 5 juni 1723. Hij werd opgeleid aan de school van Dr. Sheridan in Dublin, en op ongeveer achttienjarige leeftijd stuurde zijn vader hem naar Londen om rechten te studeren. Hij besloot echter het voorbeeld van een jongere broer te volgen en het leger in te gaan. Na enig verzet van zijn vader mocht hij een opdracht aanvaarden die hem werd aangeboden door Lord Archibald Hamilton, in het 13e Regiment of Foot. Hij sloot zich aan bij het regiment als senior vaandrig voor de slag bij Lafeldt, waar hij de kleuren droeg. Hij diende vele jaren bij dit regiment en was bij de slag bij Culloden en bij verschillende gevechten in Duitsland. Daarna werd hij officier in het 51e Regiment en was bij hen als kapitein van de grenadiers en betaalmeester in de slag bij Minden. Daarna bracht hij enige tijd door bij de 17th Light Dragoons voordat hij zijn commissie verkocht. Hij maakte zijn eerste etsen toen hij nog in het leger zat. De vroegst gedateerde, uit 1753, tonen soldaten, van wie één een genoemd lid van zijn regiment is. Hij was grotendeels autodidact als kunstenaar, hoewel hij enkele lessen had van zijn landgenoot, Nathaniel Hone. Na het verlaten van het leger in 1761, wijdde Baillie zijn leven aan de kunsten, hoewel hij van 1773-95 ook de functie van commissaris van postzegels bekleedde. Hij maakte prenten in verschillende stijlen en exposeerde zijn werk voor het eerst met de Society of Artists in 1762, maar zijn meest opvallende producties waren die in de stijl van, of rechtstreeks gekopieerd van, de etsen van Rembrandt. Om Rembrandts effecten van clair-obscur na te bootsen, gebruikte hij mezzotint, een techniek die de Nederlandse kunstenaar niet gebruikte. Ook verkreeg hij de zwaar versleten originele plaat van Rembrandts ‘Honderdguldenprent’ en bewerkte deze. Toen er een beperkt aantal afdrukken was gemaakt, werd de plaat in vier stukken gesneden en van de afzonderlijke secties werden afdrukken gemaakt. Zijn voornaamste bezigheid was echter als fotohandelaar, optredend als agent voor onder meer de graaf van Bute en Lord Liverpool. Zijn werken werden in 1792 door John Boydell in twee folio-volumes gepubliceerd onder de titel Een serie van 225 prenten en etsen naar Rembrandt, Teniers, G. Dou, Poussin en anderen. Hij stierf in Paddington, Londen, op 22 december 1810.

Bron: Source: https://en.wikipedia.org/wiki/William_Baillie_(engraver)