De graflegging, naar een tekening van Rembrandt
€150,00
De graflegging, naar een tekening van Rembrandt; Jozef van Arimathea en een van de apostelen aan de linkerkant, Christus op een richel in een rotsgraf leggend, twee figuren bij Zijn hoofd, een met een staf, zijn rug naar de toeschouwer; andere figuren aan de andere kant, waaronder een met een kaars, die het tafereel vanuit het midden rechts verlicht en figuren naar rechts, een die een doek over de voeten van Christus legt en een vrouw die knielt en vooroverbuigt van verdriet. Mezzotint gemaakt door William Baillie tussen 1740 en 1810. De afbeelding is 30 x 20 cm (exclusief tekst) het vel is 28,5 x 25 cm. De prent is in goede staat met enkele vlekjes in de marges.
1 op voorraad
Beschrijving
This post is also available in:
English
William Baillie (1723-1810), vaak bekend als “Captain William Baillie”, was een Ierse graficus. Baillie werd geboren in Kilbride, County Carlow, op 5 juni 1723. Hij werd opgeleid aan de school van Dr. Sheridan in Dublin, en op ongeveer achttienjarige leeftijd stuurde zijn vader hem naar Londen om rechten te studeren. Hij besloot echter het voorbeeld van een jongere broer te volgen en het leger in te gaan. Na enig verzet van zijn vader mocht hij een opdracht aanvaarden die hem werd aangeboden door Lord Archibald Hamilton, in het 13e Regiment of Foot. Hij sloot zich aan bij het regiment als senior vaandrig voor de slag bij Lafeldt, waar hij de kleuren droeg. Hij diende vele jaren bij dit regiment en was bij de slag bij Culloden en bij verschillende gevechten in Duitsland. Daarna werd hij officier in het 51e Regiment en was bij hen als kapitein van de grenadiers en betaalmeester in de slag bij Minden. Daarna bracht hij enige tijd door bij de 17th Light Dragoons voordat hij zijn commissie verkocht. Hij maakte zijn eerste etsen toen hij nog in het leger zat. De vroegst gedateerde, uit 1753, tonen soldaten, van wie één een genoemd lid van zijn regiment is. Hij was grotendeels autodidact als kunstenaar, hoewel hij enkele lessen had van zijn landgenoot, Nathaniel Hone. Na het verlaten van het leger in 1761, wijdde Baillie zijn leven aan de kunsten, hoewel hij van 1773-95 ook de functie van commissaris van postzegels bekleedde. Hij maakte prenten in verschillende stijlen en exposeerde zijn werk voor het eerst met de Society of Artists in 1762, maar zijn meest opvallende producties waren die in de stijl van, of rechtstreeks gekopieerd van, de etsen van Rembrandt. Om Rembrandts effecten van clair-obscur na te bootsen, gebruikte hij mezzotint, een techniek die de Nederlandse kunstenaar niet gebruikte. Ook verkreeg hij de zwaar versleten originele plaat van Rembrandts ‘Honderdguldenprent’ en bewerkte deze. Toen er een beperkt aantal afdrukken was gemaakt, werd de plaat in vier stukken gesneden en van de afzonderlijke secties werden afdrukken gemaakt. Zijn voornaamste bezigheid was echter als fotohandelaar, optredend als agent voor onder meer de graaf van Bute en Lord Liverpool. Zijn werken werden in 1792 door John Boydell in twee folio-volumes gepubliceerd onder de titel Een serie van 225 prenten en etsen naar Rembrandt, Teniers, G. Dou, Poussin en anderen. Hij stierf in Paddington, Londen, op 22 december 1810.
Bron: Source: https://en.wikipedia.org/wiki/William_Baillie_(engraver)
Rembrandt Harmenszoon van Rijn (Leiden, 15 juli 1606 – Amsterdam, 4 oktober 1669) was een Nederlandse kunstschilder, etser en tekenaar. Hij geldt algemeen als een van de grootste schilders en etsers in de Europese kunst, en als de belangrijkste Hollandse meester van de 17e eeuw. Rembrandt vervaardigde in totaal ongeveer driehonderd schilderijen, driehonderd etsen en tweeduizend tekeningen. Zijn werk behoort tot de barok en is zichtbaar beïnvloed door het caravaggisme, alhoewel hij nooit in Italië is geweest. Zijn opmerkelijke beheersing van het spel met licht en donker, waarbij hij vaak scherpe contrasten (clair-obscur) gebruikte om zo de toeschouwer de voorstelling binnen te voeren, leidde tot levendige scènes vol dramatiek.Het oeuvre van Rembrandt wordt door kunsthistorici in vijf periodes ingedeeld, te beginnen met de Leidse periode (1625-1631). Vanaf ongeveer 1629 begint de ontwikkeling als kunstenaar, waarbij Rembrandt met contrasten begint te werken en zijn belangstelling voor de lichtbehandeling, na 1640 treedt een versobering in. In de jaren 1650 zijn penseelstreken duidelijk zichtbaar en de kleuren rijker. Rembrandt beschouwde zichzelf vooral als een historie- en portretschilder. Hij was een zelfverzekerde man en vervaardigde in alle levensfasen, maar vooral na 1660 door iedereen bewonderde zelfportretten; de honderd geschilderde en twintig geëtste zelfportretten geven een opmerkelijk scherp beeld van zijn uiterlijk en een vermoeden van zijn gevoelens; hij beeldde zichzelf af als de apostel Paulus en zette zichzelf in zijn zelfportret uit 1658 neer als een koning uit het Oosten. Behalve zijn vrouw Saskia van Uylenburgh en zijn zoon Titus van Rijn is ook zijn huishoudster/vriendin Hendrickje Stoffels in zijn schilderijen aanwezig; zij hebben gefungeerd als model voor Bijbelse, mythologische of historische figuren.
