Beschrijving

This post is also available in: English

Matteo Ponzone (17e eeuw) was een Italiaanse schilder uit de barokperiode, die tussen 1630 en 1700 voornamelijk in Venetië actief was. Hij was een leerling van Santo Peranda. Verschillende van zijn werken bevinden zich in de kerken en openbare gebouwen van Venetië, met name in San Giorgio Maggiore, en in de kerk van de “Padri Croceferi”. Volgens verschillende bronnen werd Ponzone geboren in Venetië, geïdentificeerd als «Mathi et Simon fiol de edele Patron Claudio Bolzon en Agnesina Negro gelijk in Madonna» geboren in de parochie van Saint Moses op 9 november 1583. Sommige andere bronnen meldden zijn geboortedatum ongeveer in 1586 in Rab, in het uiterste noorden van Dalmatië, destijds eigendom van de Republiek Venetië. Matteo Ponzone opereerde voornamelijk in Venetië, tenzij een interimperiode van tien jaar in Dalmatië doorbracht, en liet hun werken achter op verschillende locaties aan de kust. Ponzone was een jonge leerling van Jacopo Palma de Jongere en was familie van de schilder Sante Peranda, die waarschijnlijk een van zijn leraren was en wiens invloed duidelijk zichtbaar is in het werk van Ponzone. Van 1613 tot 1633 trad hij toe tot de Fraglia dei Pittori van Venetië, een van de drukste in de stad gedurende deze periode. In zijn atelier had hij als leerlingen Antonio Zanchi, Andrea Celesti, Pietro Negri en Giovanni Carboncino, die hem assisteerden bij verschillende schilderopdrachten uit de laatste Venetiaanse periode. De grote hoeveelheid werk die in situ is achtergelaten, definieert het belang voor de geschiedenis van de Venetiaanse schilderkunst van de eerste ‘600 adequaat, hoewel het belang pas de laatste jaren werd ontdekt. Evenzo is het kaliber van de ontvangen bestellingen – die van bijzonder belang zijn waaronder werken in de kerken van San Giorgio Maggiore, Madonna dell’Orto en San Cassiano – verantwoordelijk voor het grote succes en de brede bijdrage van Ponzone aan de Venetiaanse artistieke geschiedenis.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Matteo_Ponzone

Valentine Green FSA (3 oktober 1739 – 29 juli 1813) was een Britse mezzotinter en gedrukte uitgever. Green volgde een opleiding bij Robert Hancock, een graveur uit Worcester, waarna hij naar Londen verhuisde en begon te werken als mezzotint-graveur. Hij begon te exposeren bij de Incorporated Society of Artists vanaf 1766, werd een jaar later een fellow en een directeur in 1771. Hij werd in 1773 benoemd tot mezzotint-graveur van de koning en het jaar daarop werd hij gekozen tot associate graveur bij de Royal Academy. Gedurende de jaren 1770 en 1780 bloeide de graveerpraktijk van Green. In de jaren 1790 mislukten echter verschillende van zijn internationale speculaties en in 1798 werd hij failliet verklaard. In 1805 aanvaardde hij de rol van hoeder van de Britse instelling, een functie die hij tot aan zijn dood bekleedde. Geboren in Salford Priors, werd hij door zijn vader geplaatst in een advocatenkantoor in Evesham, waar hij twee jaar bleef; maar uiteindelijk besloot hij, op eigen verantwoordelijkheid, de advocatuur te verlaten en werd hij leerling van een lijngraveur in Worcester. In 1765 migreerde hij naar Londen en begon te werken als mezzotint-graveur, nadat hij zichzelf de technische aspecten van deze kunst had geleerd, en snel klom op tot een positie in de absolute voorste rang van Britse graveurs.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Valentine_Green