Beschrijving

This post is also available in: English

Lorenzo Sabbatini of Sabatini, Sabattini of Sabadini (ca. 1530-1576), soms aangeduid als Lorenzino da Bologna, was een Italiaanse schilder uit de maniëristische periode uit Bologna. Sabbatini werd geboren in Bologna en studeerde bij Prospero Fontana, zijn leraar en medewerker, en een vriend van Orazio Samacchini. Zijn stijl werd ook beïnvloed door Giorgio Vasari en het Emiliaanse maniërisme van Parmigianino. In 1565 werkte hij in het atelier van Giorgio Vasari in Florence, waar hij tot lid van de Academie werd gekozen. Tussen 1566 en 1573 was hij in Bologna, waar hij de muren van verschillende kerken versierde, waaronder Santa Maria delle Grazie, Chiesa della Morte, San Martino Maggiore en San Giacomo Maggiore. In 1573 verhuisde hij naar Rome om onder Vasari te werken in de Cappella Paolina (met Federico Zuccari) en Sala Regia van het Vaticaan, waar hij veel van de stilistische eigenschappen van Raphaels school overnam en misschien wel zijn beroemdste schilderij produceerde, The Triumph of Faith over Ontrouw. Na de dood van Vasari in 1574 benoemde Gregory XIII Sabatini tot inspecteur van werken in het Vaticaan, een functie die hij behield tot zijn eigen vroegtijdige dood. Sabbatini stierf in Rome in 1577. Tot zijn leerlingen behoorden de graveur Giulio di Antonio Bonasone en de schilder van Vlaamse afkomst, Denis Calvaert.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Lorenzo_Sabbatini

William Baillie (1723-1810), vaak bekend als “Captain William Baillie”, was een Ierse graficus. Baillie werd geboren in Kilbride, County Carlow, op 5 juni 1723. Hij werd opgeleid aan de school van Dr. Sheridan in Dublin, en op ongeveer achttienjarige leeftijd stuurde zijn vader hem naar Londen om rechten te studeren. Hij besloot echter het voorbeeld van een jongere broer te volgen en het leger in te gaan. Na enig verzet van zijn vader mocht hij een opdracht aanvaarden die hem werd aangeboden door Lord Archibald Hamilton, in het 13e Regiment of Foot. Hij sloot zich aan bij het regiment als senior vaandrig voor de slag bij Lafeldt, waar hij de kleuren droeg. Hij diende vele jaren bij dit regiment en was bij de slag bij Culloden en bij verschillende gevechten in Duitsland. Daarna werd hij officier in het 51e Regiment en was bij hen als kapitein van de grenadiers en betaalmeester in de slag bij Minden. Daarna bracht hij enige tijd door bij de 17th Light Dragoons voordat hij zijn commissie verkocht. Hij maakte zijn eerste etsen toen hij nog in het leger zat. De vroegst gedateerde, uit 1753, tonen soldaten, van wie één een genoemd lid van zijn regiment is. Hij was grotendeels autodidact als kunstenaar, hoewel hij enkele lessen had van zijn landgenoot, Nathaniel Hone. Na het verlaten van het leger in 1761, wijdde Baillie zijn leven aan de kunsten, hoewel hij van 1773-95 ook de functie van commissaris van postzegels bekleedde. Hij maakte prenten in verschillende stijlen en exposeerde zijn werk voor het eerst met de Society of Artists in 1762, maar zijn meest opvallende producties waren die in de stijl van, of rechtstreeks gekopieerd van, de etsen van Rembrandt. Om Rembrandts effecten van clair-obscur na te bootsen, gebruikte hij mezzotint, een techniek die de Nederlandse kunstenaar niet gebruikte. Ook verkreeg hij de zwaar versleten originele plaat van Rembrandts ‘Honderdguldenprent’ en bewerkte deze. Toen er een beperkt aantal afdrukken was gemaakt, werd de plaat in vier stukken gesneden en van de afzonderlijke secties werden afdrukken gemaakt. Zijn voornaamste bezigheid was echter als fotohandelaar, optredend als agent voor onder meer de graaf van Bute en Lord Liverpool. Zijn werken werden in 1792 door John Boydell in twee folio-volumes gepubliceerd onder de titel Een serie van 225 prenten en etsen naar Rembrandt, Teniers, G. Dou, Poussin en anderen. Hij stierf in Paddington, Londen, op 22 december 1810.

Bron: Source: https://en.wikipedia.org/wiki/William_Baillie_(engraver)