Beschrijving

This post is also available in: English

Het kasteel Urach is gelegen in de stad Bad Urach in de wijk Reutlingen, Tübingen. Het huidige kasteel gebied bestaat uit Poorttoren, het Professorengebouw, het torenwachtersgebouw en het werkelijke kasteel. Het gebouw heeft een rechthoekige, zadeldak dat dateert uit 1400 met een latere aanbouw aan de westkant van een schilddak en een toren-achtige rechthoekige constructie en de grote zuidelijke toren. In het kasteel is de zogenaamde Gouden Zaal, een voorname gelambriseerde ceremoniële kamer van de late Renaissance in Duitsland. De kamer is aan drie zijden verlicht. Het is verdeeld door kolommen met Corinthische kapitelen. De muren en kolommen zijn rijkelijk verguld. Reeds in het midden van de 11e eeuw werd in combinatie met het kasteel Hohenurach een waterburcht, in de vallei gebouwd. Ze diende de graaf van Urach als een standplaats en militair had ze de taak de vallei te bewaken en mogelijk te blokkeren. In 1264kwam het kasteel onder de heerschappij van de graven van Württemberg. In 1400 werd in het verlengde van de oude Wasserburg het hedendaagse Residenzschloss gebouwd.

Toen het land in 1442 werd verdeeld, koos Ludwig I van Württemberg Urach als zijn woning en verhuisde hij naar het stadspaleis. In 1474 moderniseerde Eberhard I van Württemberg, ter gelegenheid van zijn huwelijk met Barbara Gonzaga van Mantua, de uitbreiding. Op dat moment was de Hofstube (Dürnitz) op de begane grond als eetkamer van de gehele Hofgesellschaft voorzien van een uitgebreide vierbeukige kluis. Op de eerste verdieping kreeg de zaal een monumentale decoratie met het voorouderlijke wapen en het motto van de kasteelheer. Na de hereniging van het graafschap Württemberg in 1482 verloor Urach zijn belang als zetel van de regering. Het kasteel werd vervolgens alleen gebruikt als jachthuis, retraitre van de hertogelijke familie, alternatieve accommodatie of voor feestelijkheden. Toch ontving het rond 1600 op zijn minst gedeeltelijk een nieuw interieur in rijke vormen van de late Renaissance. In 1546 werd het kasteel in de Schmalkaldische oorlog bezet door Spaanse troepen van de hertog van Alva en in de dertigjarige oorlog in 1634 door keizerlijke troepen. 1663/64 waren er onder Hertog Eberhard III. van Württemberg uitgebreide renovaties.

Eind van de 18e eeuw werd de kern van de fabriek, de oude waterburcht, onder Hertog Carl Eugen afgebroken en werden de ruïnes met het zwanenmeer drooggelegd. In de jaren 1960 werd het kasteel grondig gerenoveerd volgens de principes van het conservatorium. Veel componenten binnen werden vervangen door moderne staal- en betonconstructies en waardevolle historische gebouwen werden zonder documentatie weggegooid.