Beschrijving

This post is also available in: English

Philippe de Buyster, werd geboren in Antwerpen in 1595 en stierf in Parijs op 16 maart 1688, is een Vlaamse beeldhouwer, in 1653 werd hij met zijn vrouw genaturaliseerde Fransen. In 1606 ging hij stagelopen bij de Antwerpse meubelbeeldhouwer Gillis van Papenhoven. Hij huwde in Brussel Jeanne Vandalle en verhuisde vervolgens naar Parijs in 1622. Het volgende jaar, na het maken van een groep gravures met als thema de Annunciatie voor de kerk van de Jacobijnen, wordt hij toegelaten tot de Parijse gilde van schilders en beeldhouwers . Hij is vervolgens verantwoordelijk voor belangrijke werken voor een groot aantal kerken en kloosters: de Feuillants rue Saint-Honoré in 1624, Saint-Nicolas-des-Champs rond 1628, Carmelites van de Chapon-straat in 1631, Carmel de Pontoise in 1635 , Ziekenhuis van Quinze-Vingts rond 1636, Saint-Eustache in 1637 . Op 19 mei 1632, ontvangt hij een patent van schilder en gewone beeldhouwer van de koning, vergezeld van 600 pond aan jaarlijkse toezeggingen en een behuizing en een atelier op palais des Tuileries. Hij wordt gecrediteerd voor het standbeeld van het graf van Madeleine de Crèvecœur (gestorven in 1634); vervolgens beeldhouwt hij in 1636-1639, onder leiding van Jacques Sarrazin, voor Claude de Bullion veertien standbeelden in het nymphaeum van Wideville. Nog steeds met Sarrazin, beeldhouwt hij in 1640-1642 belangrijke werken op de gevels van het Louvre, van architect Jacques Lemercier. Rond 1644-1646 werkte hij op het Château du Raincy gebouwd door Louis Le Vau voor de landbouwer-generaal Jacques Bordier. In 1645-1649 met Sarrazin, werkte hij samen met gebeeldhouwde decoratie van Maisons-Laffitte kasteel gebouwd door François Mansart voor René de Longueil. Hij ontving vele opdrachten van grafmonumenten (1645-1656), voor Parijse hotels (Hotel La Vrilliere Hôtel de Guénégaud in 1650-1651) en nam tussen 1646 en 1667 op de plaats van de Val-de-Grace. Op 2 september 1651 werd hij toegelaten tot de jonge Koninklijke Academie voor Schilderkunst en beeldhouwkunst maar verlaat die weer op 2 januari 1655. Hij geeft de voorkeur aan het ambacht meesterschap, en wordt op zijn verzoek weer toegelaten tot het gilde. Hierdoor kan hij weer gaan werken aan de gebouwen van koning Lodewijk XIV: vier beelden voor de Grand Rondeau in le petit parc de Versailles (1664-1666); gebeeldhouwde decoratie van de westgevel van het palais des Tuileries. Na een stille periode (1668-1671) werkte hij in de jaren 1671-1680 op de bouwplaats van het Paleis van Versailles onder leiding van Louis Le Vau en realiseerde in marmer het gedicht satyric, een van de 24 beelden van het “Grote Commando” van Charles Le Bruin voor de tuin van Versailles (1674-1680). Van 1681 tot 1688 bood hij aan de kapel van Notre-Dame de Lorette de decoratie aan van het hoofdaltaar en zijn eigen tombe die hij had uitgevoerd volgens zijn modellen. Hij stierf op 93-jarige leeftijd.

Bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Philippe_de_Buyster

Simon Philippe Thomassin, is een Franse graveur die in 1655 in Troyes werd geboren. Hij was de zoon van een graveur in zegels Die ook Simon Thomassin heette, Simon Thomassin I word algemeen gezien als de graveur van Christus aan het kruis voor de Romiense missaal van de abt Joseph de Voisin in 1602. Simon Thomassin is de achterneef van de graveur Philippe Thomassin, eerste meester van Jacques Callot, wiens reputatie groeide in Rome tegen het einde van de zestiende eeuw. Hij ging, na de basisbeginselen van tekenen en graveren in zijn woonplaats te hebben verworven, naar Parijs waar hij een student was van Étienne Picart en van daar naar Rome, waar hij studeerde aan de Académie de France. Terug in Parijs, wordt hij toegelaten bij de Koninklijke Academie. Hij schildert portretten en religieuze onderwerpen naar Nicolas Poussin, Eustache Le Sueur, Bon Boullogne en Philippe de Champaigne. Simon Thomassin is op 27 november 1684 getrouwd met Geneviève Bailly (1665 – 1729) Geneviève is de dochter van de schilder en graveur Jacques Bailly. Er worden naar schatting tien kinderen geboren uit dit huwelijk, waaronder de graveur Henri Simon (1687-1741) die zijn student zal worden en de schilder Nicolas Thomassin (1697-1760 . Simon Thomassin overleed op 27 mei 1733, hij werd de volgende dag begraven in de kelder van de kapel van de Maagd, in de Saint-Roch kerk van Parijs.

Bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Simon_Thomassin