Beschrijving

This post is also available in: English

Giovanni Francesco Romanelli (Viterbo, 1610– Viterbo, 1662) was een belangrijke Italiaanse schilder uit de barokperiode, beroemd om zijn gebruik van heldere, levendige kleuren en ook om zijn helderheid van details. Veel van zijn werken zijn te zien in het Louvre. Romanelli werd in Rome opgeleid in het atelier van Pietro da Cortona, de belangrijkste schilder van zijn tijd. Geboren in Viterbo als zoon van Laura de Angelis en Bartolomeo Romanelli, ging hij op 14-jarige leeftijd naar Rome om te studeren om kunstenaar te worden, en binnen een paar jaar werd hij onderdeel van het huishouden van kardinaal Francesco Barberini. Hij was een leerling in het schildersatelier van Pietro da Cortona, de belangrijkste schilder van zijn tijd, maar de twee kregen uiteindelijk ruzie en dus vertrok Romanelli. In 1639 werd hij verkozen tot directeur van de prestigieuze Academie van Sint-Lucas. Met de dood van Urbanus VIII en de toetreding van Innocentius X viel de familie Barberini uit de gratie en ebde het patronaat van Romanelli weg. Vervolgens werd hij naar Parijs geroepen door kardinaal Mazarin, voor wie hij een frescocyclus schilderde gebaseerd op de Metamorfosen van Ovidius. Hij schilderde ook de Salle des Saisons en het kabinet van de koningin van het Louvre voor Anne van Oostenrijk, moeder van Lodewijk XIV. In Frankrijk werd hij door koning Lodewijk XIV tot ridder in de Orde van Sint-Michiel benoemd. Tot de leerlingen van Romanelli behoorden zijn zoon Urbano Romanelli en de schilder uit Visone, Giovanni Monevi. Onder zijn schilderijen zijn Kruisafneming in Sant’Ambrogio della Massima, Presentatie in de Tempel, die werd overgebracht naar een mozaïek-altaarstuk voor de Basiliek van St. Peter’s (nu in de Santa Maria degli Angeli), en Venus die een balsem giet op de wond van Aeneas, te zien in het Louvre. Hij schilderde ook De Israëlieten die Manna verzamelen (Louvre); The Finding of Moses (Indianapolis Museum of Art); en een “Sibilla” in het Museo di Capodimonte van Napels.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Giovanni_Francesco_Romanelli

William Baillie (1723-1810), vaak bekend als “Captain William Baillie”, was een Ierse graficus. Baillie werd geboren in Kilbride, County Carlow, op 5 juni 1723. Hij werd opgeleid aan de school van Dr. Sheridan in Dublin, en op ongeveer achttienjarige leeftijd stuurde zijn vader hem naar Londen om rechten te studeren. Hij besloot echter het voorbeeld van een jongere broer te volgen en het leger in te gaan. Na enig verzet van zijn vader mocht hij een opdracht aanvaarden die hem werd aangeboden door Lord Archibald Hamilton, in het 13e Regiment of Foot. Hij sloot zich aan bij het regiment als senior vaandrig voor de slag bij Lafeldt, waar hij de kleuren droeg. Hij diende vele jaren bij dit regiment en was bij de slag bij Culloden en bij verschillende gevechten in Duitsland. Daarna werd hij officier in het 51e Regiment en was bij hen als kapitein van de grenadiers en betaalmeester in de slag bij Minden. Daarna bracht hij enige tijd door bij de 17th Light Dragoons voordat hij zijn commissie verkocht. Hij maakte zijn eerste etsen toen hij nog in het leger zat. De vroegst gedateerde, uit 1753, tonen soldaten, van wie één een genoemd lid van zijn regiment is. Hij was grotendeels autodidact als kunstenaar, hoewel hij enkele lessen had van zijn landgenoot, Nathaniel Hone. Na het verlaten van het leger in 1761, wijdde Baillie zijn leven aan de kunsten, hoewel hij van 1773-95 ook de functie van commissaris van postzegels bekleedde. Hij maakte prenten in verschillende stijlen en exposeerde zijn werk voor het eerst met de Society of Artists in 1762, maar zijn meest opvallende producties waren die in de stijl van, of rechtstreeks gekopieerd van, de etsen van Rembrandt. Om Rembrandts effecten van clair-obscur na te bootsen, gebruikte hij mezzotint, een techniek die de Nederlandse kunstenaar niet gebruikte. Ook verkreeg hij de zwaar versleten originele plaat van Rembrandts ‘Honderdguldenprent’ en bewerkte deze. Toen er een beperkt aantal afdrukken was gemaakt, werd de plaat in vier stukken gesneden en van de afzonderlijke secties werden afdrukken gemaakt. Zijn voornaamste bezigheid was echter als fotohandelaar, optredend als agent voor onder meer de graaf van Bute en Lord Liverpool. Zijn werken werden in 1792 door John Boydell in twee folio-volumes gepubliceerd onder de titel Een serie van 225 prenten en etsen naar Rembrandt, Teniers, G. Dou, Poussin en anderen. Hij stierf in Paddington, Londen, op 22 december 1810.

Bron: Source: https://en.wikipedia.org/wiki/William_Baillie_(engraver)