Beschrijving

This post is also available in: English

Familie Van de Passe: Crispijn van de Passe de Oude, of de Passe (ca. 1564, Arnemuiden – begraven op 6 maart 1637, Utrecht) was een Nederlandse uitgever en graveur en oprichter van een dynastie van graveurs vergelijkbaar met de familie Wierix en de Sadelers , hoewel meestal op een meer alledaags commercieel niveau. De meeste van hun gravures waren portretten, boektitelpagina’s en dergelijke, met relatief weinig grootser verhalende onderwerpen. Net als bij de andere dynastieën, is hun stijl erg vergelijkbaar, en moeilijk te onderscheiden zonder een handtekening of datum, of bewijs van locatie. Veel van de familie zouden hun eigen ontwerpen kunnen maken en tekeningen hebben achtergelaten. Crispijn van de Passe I werd geboren in Arnemuiden in Zeeland en heeft getraind en gewerkt in Antwerpen. Toen het centrum van de grafische wereld, met enorm productieve workshops die werk produceerden voor uitgevers met uitstekende distributieregelingen in heel Europa. Tegen 1585 was hij lid van het kunstenaarsgilde van Saint Luke en werkte hij voor Christopher Plantin. Veel van dit werk was het graveren van de schilderijen van Maerten de Vos , wiens nicht Magdalena de Bock Crispijn trouwde. De verstoringen van de Nederlandse Opstand verspreidden deze kunstenaars over Noord-Europa; de Passe was een wederdoper, wat zijn positie bijzonder moeilijk maakte. Hij verhuisde eerst naar Aken, totdat protestanten daar ook werden uitgezet. Hij begon zijn eigen gravure- en uitgeverijbedrijf in 1589 in Keulen, maar werd opnieuw gedwongen te vertrekken in 1611. Hij begon zijn bedrijf in Utrecht, rond 1612, waar hij gravures maakte voor de Engelse en andere markten en waar hij stierf in 1637. Zijn werken omvatten een beroemde vertolking van de Engelse buskruitplotters, hoewel het niet bekend is welke basis hij had voor de gelijkenissen. Vier van Crispijn I’s kinderen waren ook opmerkelijke graveurs voor het familiebedrijf, net als zijn kleinzoon Crispijn III. Zijn oudste zoon, Simon de Passe (ca. 1595 – 6 mei 1647) werkte vanaf ongeveer 1616 in Engeland voordat hij in 1624 als koninklijk graveur en ontwerper van medailles naar Kopenhagen verhuisde, waar hij bleef tot zijn dood. Hij wordt het best herinnerd vanwege zijn vroege Londense prent van Pocahontas (1616). Crispijn II (ca. 1597–1670) werkte in Parijs, tenminste van 1617 tot 1627, in Utrecht (1630–1639), en vanaf dat moment tot zijn dood in Amsterdam; zijn werk over de “Maneige royal” (“Instructies voor de koning over het berijden van een paard”) van Antoine de Pluvinel wordt door Hind beschouwd als het beste werk van de dynastie. Willem de Passe (ca. 1598 – ca. 1637), de minst productieve van de broers en zussen, nam het over van zijn broer in Engeland, waarschijnlijk na in Frankrijk te hebben gewerkt, en stierf in Londen, misschien door pest. Hij werd lid van de Hugenotenkerk in Threadneedle Street in 1624 en zijn vrouw Elizabeth was mogelijk de dochter van de Engelse uitgever Thomas Jenner. Magdalena van de Passe (1600–1638) was net als haar broers en zussen in Keulen geboren en stierf in Utrecht. Ze specialiseerde zich in landschappen tot haar huwelijk met de minder belangrijke kunstenaar Frederick van Bevervoorden in 1634, waarna ze in wezen stopte met graveren, hoewel haar man stierf in 1636. Het bedrijf omvatte vermoedelijk scheepvaarttekeningen, gegraveerde drukplaten en gedrukte exemplaren in heel Europa tussen de verschillende betrokken steden. Na de drie sterfgevallen in de periode 1637–38 bleven alleen Crispijn II in Nederland en Simon in Denemarken over en de latere jaren van Crispijn II waren niet succesvol. Crispijn III was een minder belangrijke figuur die stierf in 1678.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Van_de_Passe_family