Beschrijving

This post is also available in: English

Joseph Mulder (1658, Amsterdam – 1742, Amsterdam), was een Nederlandse graficus uit de Gouden Eeuw, bekend als een “gerenommeerde graveur”. Een gravure van Mulder illustreert de titelpagina van de editie uit 1700, gepubliceerd in Leiden, van Dialogue Concerning the Two Chief Wereldsystemen van Galileo. Deze gravure toont Aristoteles, Ptolemaeus en Copernicus. Mulder werkte ook in het buitenland en maakte een gravure van Wenen vanuit vogelperspectief, in negen prenten van elk één bij twee voet. Samen met Pieter Sluyter maakte hij veel van de etsen voor het klassieke boek Insecten van Suriname (Metamorphosis Insectorum Surinamensium), gebaseerd op veldtekeningen gemaakt door Maria Sibylla Merian. Dit boek, gepubliceerd in 1726, wordt beschreven als “magnifiek” en omvatte vroege wetenschappelijke studie van de metamorfose van rupsen in vlinders. Het boek Figures de la Bible a La Haye, gepubliceerd in 1728 in Den Haag, bevat een ets van Mulder waarin Adam en Eva worden afgebeeld als “gelukkige, kinderlijke minnaars” met Genesis 2:25 ingeschreven in zes talen: Duits, Nederlands, Hebreeuws, Latijn , Engels en Frans. De Engelse vertaling luidt: “Adam en Eva waren allebei naakt en schaamden zich niet.” Mulder’s etsen worden tegenwoordig actief verzameld. Volgens zijn tijdgenoot, kunsthistoricus Arnold Houbraken, was hij een goede etser en was hij in 1672 leerling geweest van de Amsterdamse schilder Hendrick Bogaert. Houbraken meldde dat Mulder beweerde een soortgelijke grap met een baby te hebben uitgehaald als Adriaen Brouwer. In deze anekdote wiegde hij een baby op zijn schoot. De baby maakte hem vuil omdat de luier afgleed. Hij legde de baby op de grond en ontlastte daarop. Op dat moment kwam de moeder van de baby binnen en vroeg wat hij aan het doen was. Hij antwoordde: “het kind heeft mijn bescheeten, en ik beschyt het weer, dus beschyten wy malkander”

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Mulder

L’Espine, Jacques le Moine de, Geboren …….- overleden 1696. Zij naam wordt op verschillend manieren gespend en komt voor als L.M. de L’Espine en de Lespine. De eerste bekende referentie aan de L’espine is op 8-4-1682 wanneer hij genoemd wordt als kleinpoorter en als koopman, blijkens de lijst van 1688 lid van het St. Lucasgilde. In een acte van notaris Gaspar Ypelaer te Amsterdam, 13 October 1690, vindt men den voornaam vermeld. In het lidmatenboek der Walekerk te Amsterdam vindt men 26 November 1679 ‘Jacques lemoine de l’espine et sa femme Margriet Nampon’ uit Vitré. (Ille et Vilaine, Frankrijk). In een acte van Notaris J. van den Ende te Amsterdam 23 Mrt. 1680 wordt hij genoemd ‘koopman’. In een octrooi-acte van de Staten van Holland en Westfriesland 19 September 1684 wordt hij genoemd ‘kunst- en kaartverkooper’ te Amsterdam. In het Prentenkabinet te Amsterdam bevindt zich onder meerdere prenten, door hem uitgegeven, een reeds van 1682. Uit de evengenoemde octrooi-acte van 19 September 1684 blijkt, dat hij met groote kosten, moeite en tijd ‘curieuze’ platen had doen snijden van de koninklijke huizen van Versailles, Fontainebleau, St. Germain en St. Clou, en nog vele andere platen liet snijden om daar mettertijd een groot werk van samen te stellen. Hij vroeg nu een octrooi voor het drukken van die prenten, om tegen concurrentie gevrijwaard te zijn. In een acte van notaris L. Meyer te Amsterdam 14 Febr. 1691 verkoopt hij honderd en negen koperen kunstplaten en tevens het bovengenoemde octrooi. Voor zichzelf en zijne erven behoudt hij het recht van het maken, uitgeven en verkoopen van alle ‘curieuze’ prenten buiten de genoemde koninklijke huizen. Hij werd 7 Mei 1696 begraven op het leidsche kerkhof te Amsterdam; hij woonde toen in de Kerkstraat tusschen Vijzel- en Spiegelstraat.