Beschrijving

This post is also available in: English

Jean-Honoré Fragonard (april 1732 – 22 augustus 1806) was een Franse schilder en prentmaker wiens late rococostijl zich onderscheidde door opmerkelijke faciliteit, uitbundigheid en hedonisme. Een van de meest productieve kunstenaars die actief waren in de laatste decennia van het Ancien Régime, produceerde Fragonard meer dan 550 schilderijen (tekeningen en etsen niet meegerekend), waarvan er slechts vijf zijn gedateerd. Onder zijn meest populaire werken zijn genreschilderijen die een sfeer van intimiteit en gesluierde erotiek uitstralen.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Honor%C3%A9_Fragonard

Jacques Firmin Beauvarlet, geboren in Abbeville op 25 september 1731 en stierf in Parijs op 7 december 1797, is een Franse graveur, vooral bekend om zijn portretten, hij graveerde naar de meeste schilders van zijn tijd. Nadat zijn mode was gepasseerd, werden zijn werken op verschillende manieren gewaardeerd. De zoon van een gestoffeerde koopman, Beauvarlet koos ervoor om het beroep van zijn vader niet uit te oefenen en werd bij een graveur in zijn woonplaats geplaatst. In 1750 ging hij naar Parijs, waar hij het atelier van zijn landgenoot Robert Hecquet binnenging, die hem “eenzijdig, maar weerzinwekkend om te werken, bizar van karakter en weinig veelbelovend acht. Beauvarlet sloot zich vervolgens aan bij Charles Dupuis en vervolgens bij Laurent Cars, waar hij een van de beste studenten werd. Zijn gravures naar Luca Giordano zorgen voor zijn bekendheid en verdienden hem om in 1762 te worden goedgekeurd door de Koninklijke Academie voor schilderkunst en beeldhouwkunst, waarvan hij in 1765 werd gekozen. Vooral zijn portretten worden gewaardeerd. In de figuren die hij neemt van Nattier, van Loo, Vien, breekt hij de maten in het vlees en stippelt ze fijn om de illusie van de huid te geven2 “. Hij wordt niettemin verweten dat hij ‘pijnlijk gelikte, glanzende en voltooide werken tot op het punt van vermoeide ogen’ heeft gemaakt. Wanneer een serie van zeven prenten getiteld L’Histoire d’Esther, na Jean-François de Troy, wordt gepubliceerd, geeft de auteur van de geheimen van Les Mémoires een genuanceerd oordeel over zijn werk: het is door de zachtheid en zalving die voortduurt om M. Beauvarlet te overtreffen, wiens werken een zoete sensatie veroorzaken zoals zij; het is zeker om deze prachtige afwerking te behouden dat het de smaad heeft verdiend om de nieuwe manier van graveren anders dan volgens de tabel te introduceren, dat wil zeggen om het eerst te verminderen in de tekening voor de zend dan naar de beitel. Het is zeker dat door al deze manipulaties, als ik deze term kan gebruiken, de geest van het origineel verdampt; alleen het materiaal blijft over. Beauvarlet was in 1761 getrouwd met de dochter van een actrice van de Comedie-Française, Catherine-Françoise Deschamps, ook bedreven in de beitel. Toen hij in 1769 weduwnaar werd, trouwde hij met zijn schoonmoeder, die tien jaar later stierf. Bleef in 1787, verloor hij zijn derde vrouw. Aan het einde van zijn leven trok hij zich terug in het land, waar hij het slachtoffer werd van een ziekte die al snel veranderde in een staat van luiheid. Terugkerend naar Parijs voor behandeling, stierf hij daar op 66-jarige leeftijd. Het werk van Beauvarlet heeft ongeveer 120 stukken. Naast de al genoemde kunstenaars heeft hij met name François Boucher, Sébastien Bourdon, François-Hubert Drouais, Jean Honoré Fragonard, Jean-Martial Fredou, Jean-Baptiste Greuze en Claude Joseph Vernet gegraveerd. Hij had onder andere voor Pierre Audouin-studenten, Louis Binet, François-Rolland Elluin, Jacques Lavallée, Pierre Maleuvre en Glairon-Mondet. Pater Dairaine publiceerde een catalogus van zijn werken in 1860 in Abbeville. Hij was familie van de beroemde organist Jean-Jacques Beauvarlet.

Bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Jacques_Firmin_Beauvarlet