Beschrijving

This post is also available in: English

Adriaen van der Werff (21 januari 1659 – 12 november 1722) was een Nederlandse schilder van portretten en erotische, devotionele en mythologische taferelen. Hij schilderde verschillende werken voor de Medicis. Zijn broer, Pieter van der Werff (1661–1722), was zijn hoofdleerling en assistent. Op tienjarige leeftijd begon hij met lessen, twee jaar later trok hij in bij Eglon van der Neer, gespecialiseerd in kleding en draperie. Op zeventienjarige leeftijd richtte hij zijn eigen atelier op in Rotterdam, waar hij later hoofd werd van het gilde van Sint-Luc. In 1696 kreeg hij bezoek van Johann Wilhelm, keurvorst van de Palts, en zijn vrouw Anna Maria Luisa de’ Medici. Het echtpaar gaf opdracht om twee schilderijen te sturen naar Cosimo III de’ Medici, groothertog van Toscane, de vader van Anna Maria Luisa, in Florence. In de daaropvolgende jaren reisde Van der Werff regelmatig tussen Düsseldorf en zijn geboortestad. In 1703 werd hij de officiële hofschilder en ridder, toen zijn voormalige leraar en voorganger Van der Neer stierf. Van der Werff werd door de keurvorst buitengewoon goed betaald voor zijn bijbelse of klassieke (erotische) schilderijen. In december 1704 schilderde hij prins John Churchill, eerste hertog van Marlborough en in 1705 schilderde hij een portret van Gian Gastone de’ Medici, groothertog van Toscane. In 1716 verloor hij zijn baan toen de keurvorst stierf en werd vervangen door Karel III Filips, keurvorst van de Palts. De schatkist was toen leeg. Johann Wilhelm bezat 34 schilderijen van Van der Werff en werden in een speciaal daarvoor bestemde ruimte naast die van Rembrandt opgehangen. Hij weigerde schilderijen te laten verkopen aan prins Anthony Ulrich, hertog van Brunswijk en koning Augustus II de Sterke, omdat hij de schilderijen voor zichzelf wilde houden. De directeur van de collectie was Jan Frans van Douven. Van der Werff werd een van de meest geprezen Nederlandse schilders van zijn tijd en verwierf een Europese reputatie en een fortuin. Arnold Houbraken beschouwde hem in 1718 als de grootste van de Nederlandse schilders en dit was de heersende kritische mening gedurende de 18e eeuw: zijn reputatie leed echter in de 19e eeuw, toen hij ervan werd beschuldigd de Nederlandse naturalistische traditie te hebben verraden. In het Victoriaanse tijdperk konden mensen zijn kunst niet waarderen, dus ging het meeste van zijn werk naar de kelders van de Alte Pinakothek. Van der Werff was tevens architect in Rotterdam, waar hij enkele woningen ontwierp. Zijn enige dochter trouwde met de Vlaamse schilder Adriaen Brouwer. Beroemde kopers van zijn kunst zouden later de koning van Pruisen Frederik de Grote, de koning van Frankrijk Lodewijk XVI en de Nederlandse bankier Adriaan van der Hoop zijn. Zijn werken zijn tegenwoordig te zien in het Rijksmuseum, naast het Van Gogh Museum, in het Alte Pinakothek Museum in München, Duitsland, in de Galleria degli Uffizi in Florence, Italië, en in het Boijmans Van Beuningen Museum in Rotterdam, Nederland.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Adriaen_van_der_Werff

Johann Jacob Haid (geboren in 1704 in Süßen of Klein-Eislingen bij Göppingen, overleden 9 december 1767 in Augsburg) was een Duitse graveur, mezzotintkunstenaar, portretschilder en uitgever. Hij was de vader van Johann Elias Haid. Haid was waarschijnlijk familie van de Haid-kunstenaarsfamilie uit Augsburg. In 1726 ging hij naar Augsburg voor een opleiding en leerde, naast het schilderen van veldslagen en dieren, vooral portretten. Later legde hij zich volledig toe op kopergravure en mezzotint. Zijn leermeesters waren Georg Philipp Rugendas en Johann Elias Ridinger. Haid produceerde ook botanisch werk na Bartholomäus Seuter (1678-1754) en met Johann Elias Ridinger, en werkte aan Johann Wilhelm Weinmann’s “Phytanthoza iconographia”. Hij richtte zijn eigen uitgeverij op in Augsburg en werd een succesvol redacteur van serie portretten in mezzotint. Zijn leerlingen zijn onder andere Anton Graff en Johann Friedrich Bause.