Beschrijving

This post is also available in: English

Federico Zuccaro, ook bekend als Federico Zuccari (ca. 1540/1541 – 6,1609), was een Italiaanse maniëristische schilder en architect, actief in Italië en in het buitenland. Zuccaro werd geboren in Sant’Angelo in Vado, in de buurt van Urbino (Marche). Zijn gedocumenteerde carrière als schilder begon in 1550, toen hij naar Rome verhuisde om te werken onder Taddeo, zijn oudere broer. Hij ging verder met het voltooien van decoraties voor Pius IV en hielp bij het voltooien van de fresco-decoraties in de Villa Farnese in Caprarola. Tussen 1563 en 1565 was hij actief in Venetië bij de familie Grimani van Santa Maria Formosa. Tijdens zijn Venetiaanse periode reisde hij samen met Palladio in Friuli. Zuccaro werd door paus Gregorius XIII naar Rome teruggeroepen om verder te gaan in de Pauline-kapel van het Vaticaan. Hij bezocht Brussel en maakte daar een reeks tekenfilms voor de tapijtwevers. In 1574 kwam hij naar Engeland, waar hij een opdracht kreeg van Robert Dudley, graaf van Leicester om zichzelf en koningin Elizabeth te portretteren. Hij schilderde ook Mary, Queen of Scots, Sir Nicholas Bacon, Sir Francis Walsingham, Lord High Admiral Howard. Hij schilderde een portret van een man met twee honden, in het Palazzo Pitti (Florence), en de dode Christus en engelen in de Galleria Borghese (Rome). In 1585 aanvaardde hij een aanbod van Filips II van Spanje om het nieuwe Escorial te versieren tegen een jaarsalaris van 2.000 kronen. Hij werkte in het paleis van januari 1586 tot eind 1588, toen hij terugkeerde naar Rome. Zijn schilderijen (zoals die van El Greco voor hem) waren niet geliefd bij Filips II en velen werden overschilderd. Het afscheid was echter minnelijk: “We moeten hem niet kwalijk nemen, maar degenen die hem naar ons hebben gestuurd”, zei Philip. Hij werd opgevolgd door Pellegrino Tibaldi. Daar stichtte hij in 1595, op grond van een door paus Sixtus V bevestigde oorkonde, de Accademia di San Luca, waarvan hij de eerste president was. Bartolomeo Carducci zou met hem hebben gestudeerd. Net als Giorgio Vasari een generatie eerder, streefde Zuccaro ernaar kunstcriticus en historicus te worden. Zijn belangrijkste boek, L’idea de’ Pittori, Scultori, ed Architetti (1607), was veel minder populair. Zuccaro werd niet lang voor zijn dood, die in 1609 in Ancona plaatsvond, tot cavaliere verheven.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Federico_Zuccari

William Baillie (1723-1810), vaak bekend als “Captain William Baillie”, was een Ierse graficus. Baillie werd geboren in Kilbride, County Carlow, op 5 juni 1723. Hij werd opgeleid aan de school van Dr. Sheridan in Dublin, en op ongeveer achttienjarige leeftijd stuurde zijn vader hem naar Londen om rechten te studeren. Hij besloot echter het voorbeeld van een jongere broer te volgen en het leger in te gaan. Na enig verzet van zijn vader mocht hij een opdracht aanvaarden die hem werd aangeboden door Lord Archibald Hamilton, in het 13e Regiment of Foot. Hij sloot zich aan bij het regiment als senior vaandrig voor de slag bij Lafeldt, waar hij de kleuren droeg. Hij diende vele jaren bij dit regiment en was bij de slag bij Culloden en bij verschillende gevechten in Duitsland. Daarna werd hij officier in het 51e Regiment en was bij hen als kapitein van de grenadiers en betaalmeester in de slag bij Minden. Daarna bracht hij enige tijd door bij de 17th Light Dragoons voordat hij zijn commissie verkocht. Hij maakte zijn eerste etsen toen hij nog in het leger zat. De vroegst gedateerde, uit 1753, tonen soldaten, van wie één een genoemd lid van zijn regiment is. Hij was grotendeels autodidact als kunstenaar, hoewel hij enkele lessen had van zijn landgenoot, Nathaniel Hone. Na het verlaten van het leger in 1761, wijdde Baillie zijn leven aan de kunsten, hoewel hij van 1773-95 ook de functie van commissaris van postzegels bekleedde. Hij maakte prenten in verschillende stijlen en exposeerde zijn werk voor het eerst met de Society of Artists in 1762, maar zijn meest opvallende producties waren die in de stijl van, of rechtstreeks gekopieerd van, de etsen van Rembrandt. Om Rembrandts effecten van clair-obscur na te bootsen, gebruikte hij mezzotint, een techniek die de Nederlandse kunstenaar niet gebruikte. Ook verkreeg hij de zwaar versleten originele plaat van Rembrandts ‘Honderdguldenprent’ en bewerkte deze. Toen er een beperkt aantal afdrukken was gemaakt, werd de plaat in vier stukken gesneden en van de afzonderlijke secties werden afdrukken gemaakt. Zijn voornaamste bezigheid was echter als fotohandelaar, optredend als agent voor onder meer de graaf van Bute en Lord Liverpool. Zijn werken werden in 1792 door John Boydell in twee folio-volumes gepubliceerd onder de titel Een serie van 225 prenten en etsen naar Rembrandt, Teniers, G. Dou, Poussin en anderen. Hij stierf in Paddington, Londen, op 22 december 1810.

Bron: Source: https://en.wikipedia.org/wiki/William_Baillie_(engraver)