Beschrijving

This post is also available in: English

Dov Yosef (Hebreeuws: דב יוסף, 27 mei 1899 – 7 januari 1980) was een Israëlische staatsman. Hij diende als militair gouverneur van Jeruzalem tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Hij bekleedde ministeriële functies in negen Israëlische regeringen. Bernard Joseph (later Dov Yosef) werd geboren in Montreal, Quebec, Canada. Hij studeerde aan McGill University, Université Laval en de University of London en kwalificeerde zich als advocaat. Yosef richtte in 1917 de Canadese Young Judaea Zionistische jeugdbeweging op en emigreerde in 1918 naar Palestina met het Canadese Joodse Legioen dat hij hielp organiseren. Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werkte Yosef als advocaat in Mandatory Palestina. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van Israël diende hij de militaire gouverneur van Jeruzalem tijdens de blokkade. In 1933 werd Yosef lid van de Mapai-partij van David Ben-Gurion. Drie jaar later werd hij juridisch adviseur van de politieke afdeling van het Joodse Agentschap. Hij werd lid van het Uitvoerend Comité van het Joodse Agentschap en lid van het Politieke Comité van de Wereldzionistische Organisatie. In december 1947 benoemde het Joodse Agentschap hem tot hoofd van het Jeruzalem Noodcomité en in augustus 1948 werd hij militair gouverneur van Jeruzalem. Hij werd verkozen tot de eerste Knesset in januari 1949. Hij werd aanvankelijk benoemd tot minister van rantsoenering en levering in de eerste regering, een sleutelpositie tijdens de bezuinigingsperiode. In juni 1949 werd hij ook benoemd tot minister van Landbouw. De eerste regering stortte in oktober 1950 in vanwege ruzies over vluchtelingenkampen en religieus onderwijs, maar ook omdat Ben-Gurion wilde dat het ministerie voor rantsoenering en bevoorrading werd gesloten. De premier kreeg zijn zin en in de nieuwe regering werd Josef verplaatst naar het ministerie van transport. Hij behield zijn zetel bij de verkiezingen van 1951 en werd benoemd tot zowel minister van Justitie als minister van Handel en Industrie, waarbij hij de vorige portefeuille verloor in juni 1952. Nadat de regering opnieuw instortte over de kwestie van religieus onderwijs in december 1952, was Yosef aanvankelijk benoemd tot minister zonder portefeuille in de nieuwe regering, voordat hij in juni 1953 overstapte naar het ministerie van Ontwikkeling. Hij behield deze positie in de nieuwe regering gevormd door Moshe Sharett nadat Ben-Gurion ontslag had genomen om op Kibbutz Sde Boker te gaan wonen. Nadat Sharett ontslag nam en in 1955 weer een nieuwe regering vormde, bleef Yosef minister van Ontwikkeling, maar werd ook minister van Volksgezondheid. Hij behield opnieuw zijn zetel bij de verkiezingen van 1955, maar werd niet benoemd in een ministeriële functie. Hij verloor zijn zetel in de verkiezingen van 1959 en kreeg nooit de MK-status terug. Tijdens de vijfde Knesset werd hij echter benoemd tot minister van Justitie door Ben-Gurion ondanks dat hij buiten de Knesset was. Toen Ben-Gurion werd vervangen door Eshkol bleef hij minister van Justitie, maar werd niet herbenoemd na de verkiezingen van 1965. Josef veroorzaakte een politiek schandaal toen hij in 1960 een autobiografisch boek publiceerde, “The Faithful City”, dat zich richtte op het beleg van Jeruzalem in 1948. Hij beweerde dat David Shaltiel, de commandant van Jeruzalem, hem een verkeerd beeld gaf van de situatie in de stad, waardoor de oude stad was gevallen.

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Dov_Yosef