Description

This post is also available in: Nederlands

Johanna Petronella Landheer (Rotterdam, 16 oktober 1900 – Apeldoorn, 7 oktober 1986) was een Nederlandse dichteres. Jo Landheer bezoekt de Rotterdamse meisjes-HBS en na het behalen van het eindexamen in 1918 behaalt ze in 1920 het staatsexamen Grieks en Latijn, waarna ze in Leiden klassieke talen gaat studeren. De studie voltooit ze echter niet, teleurgesteld als ze is door het theoretische kader van de universitaire studie. Ze debuteert op zeventienjarige leeftijd in het tijdschrift Leven en Werken dat 2 van haar gedichten plaatst. Van jongs af leidt Jo Landheer een zeer teruggetrokken bestaan. Het aantal intimi is op twee handen te tellen: P.C. Boutens, Jan Toorop, Jan Jacob Slauerhoff, Victor E. van Vriesland, Henriëtte Mooij en haar broer prof. dr. Bart Landheer. Voor de rest mijdt ze iedereen zo veel mogelijk. Maatschappelijk onderneemt de dichteres weinig tot niets. Ze heeft geen werkkring, wil die niet en ze heeft die niet nodig, gezien haar onafhankelijke financiële positie. Behalve een aantal jaren lidmaatschap van de beroepsvereniging voor schrijvers heeft ze geen enkele behoefte zich bij welke groepering dan ook aan te sluiten. Tussen 1935 en 1940 is zij redacteur (en mede-financier) van het literaire tijdschrift Helikon. In 1940 verkiest ze de stilte van de Veluwe. Stilte is in haar opvatting conditio sine qua non voor haar bestaan of zoals ze aan haar latere correspondentievriendin, de schrijfster Henriëtte Mooij, verklaart: ‘Poëzie is voor mij iets dat in stilte ontstaat en ook in stilte benaderd moet worden, ver van alle luidruchtigheid en uiterlijk vertoon.’ Bovendien ziet ze geen brood in het streven met haar dichtkunst een groot publiek te bereiken. Jo Landheer beperkt zich tot het dichten zelf. Van promotie, radiopraatjes en optredens in literaire clubjes moet ze niets, maar dan ook niets hebben. Ze overlijdt in 1986, een dan vrijwel geheel uit het zicht verdwenen dichteres.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Jo_Landheer