Beschrijving

This post is also available in: English

Pío Baroja, (geboren 28 december 1872, San Sebastián, Spanje – overleden 30 oktober 1956, Madrid), Baskische schrijver die wordt beschouwd als de belangrijkste Spaanse romanschrijver van zijn generatie. Na het behalen van zijn medische graad, oefende Baroja een korte tijd geneeskunde in een dorp in het noorden van Spanje, waarna hij terugkeerde naar Madrid om in de familiebakkerij te werken. Als lid van de Generatie van ’98 (zie aldaar) kwam Baroja in opstand tegen de verlamming van het Spaanse leven. Zijn eerste twee boeken, een verzameling korte verhalen, Vidas sombrías (1900; “Sombre Lives”), en een roman, La casa de Aizgorri (1900; The House of the Aizgorri, 1958), laten duidelijk zien welke richting zijn latere werk zou gaan nemen. In een poging mensen tot actie aan te zetten, schreef hij 11 trilogieën over hedendaagse sociale problemen, waarvan de bekendste, La lucha por la vida (1904; The Struggle for Life, 1922-1924), de ellende en ellende in de arme secties uitbeeldt van Madrid. Zelf een overtuigd rebel en non-conformist, schreef Baroja uitvoerig over vagebonden en mensen die zijn eigen denken weerspiegelden; El árbol de la ciencia (1911; The Tree of Knowledge, 1928) wordt in wezen als autobiografisch beschouwd. Van de bijna 100 romans die hij schreef, was het meest ambitieuze project Memorias de un hombre de acción (1913-1928; ‘Memoirs of a Man of Action’), een serie van 14 romans en 8 delen met kortere verhalen over een 19de- eeuw opstandelingen en zijn tijd. Een van zijn beste romans, Zalacaín el aventurero (1909), is geschreven in een opzettelijk abrupte stijl die Baroja’s visie op de onsamenhangende werkelijkheid weerspiegelt. Vanwege zijn antichristelijke opvattingen, zijn koppige aandringen op non-conformiteit en een ietwat pessimistische houding, zijn Baroja’s romans nooit erg populair geworden. Zijn korte en onopgesmukte stijl, die zwaar leunde op understatement, zou een grote invloed hebben gehad op Ernest Hemingway.